Bloedwaarden:
Onbekend
Medicijnen:
1 x Lorazepam 1 mg
Als mijn Lorazepam op zou raken voor ik opgenomen zou zijn in Leiden, mocht ik dokter M. bellen voor een nieuw recept. Dit weekend bleek de voorraad aardig te slinken, zodanig dat ik zelfs een rantsoen moest instellen; maar ik dacht vandaag weer gewoon een vol doosje te hebben. Het was alleen onmogelijk de afdeling psychiatrie te bereiken, dus ik belde maar naar de hotline hematologie, aannemend dat zij me wel konden helpen - aan een ander nummer voor de afdeling psychiatrie, dan wel een nieuw recept. Helaas, dat bleek niet mogelijk. De bureaucraten kregen ook niemand te pakken van de juiste afdeling en mij zelf Lorazepam voorschrijven durfde niemand aan. Of ik morgen dan maar even wilde bellen. Grom! Toen ik uitlegde dat ik tijdens dat feestelijke telefonische spreekuur van ze uitsuffend met een beschadigd achterdeel op hun eigen tiende verdieping zou liggen, gaf de lieve bureaucrate aan dat ze zelf in de kamer tegenover het beenmergpunctiehok werkt, en dat ik daar wel langs kon komen. Ze realiseerde zich waarschijnlijk niet dat het wellicht eenvoudiger is als ik zelf even langs de afdeling psychiatrie loop, maar ze bedoelde het goed.
Nu merk ik dus hoe ongelooflijk gestresst ik ben - ik voel me beverig en heel erg opgejaagd. Ik schrik er eigenlijk van - sowieso dat de Lorazepam zoveel invloed heeft, maar ook hoe zeer ik niet kan omgaan met de opname vrijdag. Ik ben echt op - ik weet niet meer hoe ik het moet opbrengen. Behalve de aanhoudende jeuk gaat het nu best redelijk, en ik kan het niet nog een keer loslaten, niet weer alles verliezen, want ik heb geen reserves meer.
5 opmerkingen:
Hoe je het toch steeds weer weet op te brengen om door te gaan... Ik heb er zo ontzettend veel respect voor! En dan bovenop alle ellende zit je iedere keer weer opgescheept met al dat dom/onwetend/nutteloos/bureaucratisch ziekenhuispersoneel. Ik hoop dat je ergens stiekem nog een potje kracht verborgen hebt liggen, een potje waarvan je niet eens meer wist dat het er was maar wat je strakjes bij de opname ineens terug vindt.
In ieder geval alle sterkte toegewenst voor de komende tijd.
Het is een ellende met het ziekenhuispersoneel en dat iemand vlug iets nodig heeft voor hun blijkbaar niet te begrijpen.
Je kracht lijkt voor je op, maar kijk eens om je heen, je vriend, je familie, zij hebben iedereen nog een potje kracht voor je. De mensen die hier mee lezen zoals ik, wij geloven in je en aan je.
Als je vandaag een zonnestraal gaat zien is het een groet van mij, die je sterkte toewenst voor de komende weken.
SandraP
Ik zou je alle kracht van de wereld willen geven...
Hoop dat de woorden en de liefde van iedereen die aan je denkt en aan je zijde staan je een boost geven...
Je bent zo sterk ook al lijkt het nu alsof je geen reserves meer hebt, Fredje heeft wel haar reserves alleen heb je die ergens verborgen voor het geval je ze echt nodig mocht hebben!!!
Ik wens je alle sterkte en kracht van de wereld toe...
Kus van M'lein
heerlijk, al die aparte afdelingen in een ziekenhuis die nog nooit van samenwerken hebben gehoord!
heel veel sterkte, en hopelijk kun je de humor er een klein beetje in houden. Lachen geeft kracht! al is het maar een klein glimlachje... en wordt het steeds moeilijker om die te laten zien.
echt heel veel sterkte en kracht gewenst.
Hey Lieve Fred,
het valt niet mee zo die laatste dagen thuis voordat je weer verder moet. maar ook dit zul je weer doorstaan! Weet je in ieder geval gesteund door zo ontzettend veel mensen om je heen! dat blijkt wel uit je blog!!!
Hou vol en met dit berichtje sturen we een flinke doses moed en kracht mee om alles weer te doorstaan!
heel veel liefs,
Mark en Annella
Een reactie posten