Ongeloof en nagelleed

Bloedwaarden:
Onbekend

Medicijnen:
2 x Lorazepam 1 mg

Het lijkt zo onwerkelijk om vrijdag naar Leiden te gaan - de opnames in Leyenburg waren anders, omdat ik me er een voorstelling bij kon maken. Ik heb geen idee hoe alles gaat zijn en dat maakt dat ik er bijna niet in geloof. Ik hou me voor dat het de laatste keer is en dat er daarna niets meer hoeft, maar dan denk ik weer aan al die afschuwelijke nazorg die er moet gaan komen. Het zou zo mooi zijn als het echt het laatste was dat ik nog moet doen - of ondergaan - maar dat is natuurlijk niet zo. Ook van de periode na de opname heb ik geen beeld, en dat maakt me erg onzeker.

Al mijn nagels zijn er nu aan; ik heb nooit geweten hoe nuttig die krengen eigenlijk zijn! Bijna alle normale handelingen zijn of onmogelijk of vereisen een andere aanpak dan anders - lenzen indoen, bijvoorbeeld, en douchen. Uien pellen is ook erg leuk. Ik denk dat het nog zeker een maand duurt voor de breuken eruit gegroeid zijn, maar dat is erg afhankelijk van de cytostatica die ze me gaan voeren. Ik kan me niet voorstellen dat het ergere troep is dan de cytarabine, maar wie weet waar ze me mee verrassen. Dokter F. heeft als enige bijwerkingen haaruitval en misselijkheid genoemd, naast een minieme kans op blaasbloedingen. Eigenlijk best knap, dat je als arts met een uitgestreken gezicht tegen een kale patiënt gaat vertellen dat ze wel op haaruitval moet rekenen - en dat je klaarblijkelijk verwacht dat ze na zes kuren nog niet weet dat al dat kotsen van de chemo komt. 't Is niet echt een mensen-mens, denk ik.