dinsdag 5 februari 2008

To scopie or not to scopie...

Ik had het gisteren dus volslagen verkeerd begrepen, die schimmel is dus niet uit te sluiten. Weet even niet meer (en Fret ook niet) wat er dan wel uit te sluiten was, als ik dat nog boven water krijg laat ik het weten.

Vanmorgen was ik dus braaf om 10 uur in het ziekenhuis om Fret te ondersteunen bij de scopie. Om 10.15 werd ze zowaar naar buiten gewield, om 100 meter verder teruggefloten te worden omdat er toch nog wat bloedplaatjes bijgegoten moesten worden. Verwarring alom bij de verpleegkundige, haar was net aan de telefoon verteld dat alles in orde was.

Een uurtje later poging 2, toen mochten we wel verder. Bij de scopie zelf mocht ik niet aanwezig zijn (steriele omgeving en dergelijke), maar wat ik daarna hoorde was dat alles zonder al te veel problemen verlopen. De zuurstosaturatie was wel wat teruggelopen, dus hadden ze Fret voor alle zekerheid maar even aan het zuurstof gelegd, daar was ze vanavond al weer vanaf.

Nu dus afwachten of en wat de uitslag wordt, de leuko's waren vandaag 0,5, maar dat kon ook door de hoge transfusie van bloedplaatjes komen? Iets wat Fret en ik niet helemaal konden volgen, maar we gaan eens kijken wat het morgen is.

4 opmerkingen:

Anoniem zei

He Lieffies,

Wat een toestanden allemaal!
Dat Fret af en toe de moed laat zakken is zo te begrijpen...
Maar ook vandaag weer vanuit een koud en zeer nat Brabant heel veel dikke warme knuffels en een hele dikke kus,

Mark en Annella

Anoniem zei

He daar,

Fijn dat de scopie is meegevallen, minders is natuurlijk dat ze daar soms in het ziekenhuis, voor mijn idee, zo langs elkaar heen werken.
Hopen dat jullie een positieve uitslag krijgen en dat de schimmels en bacterieen verdwijnen.

Houd moed!!

Een hele stevige knuffel voor jullie allebei.
Liefs uit Nijkerk

Unknown zei

hmmm, je moet zelf gewoon zowat volleerd dokter zijn om te kunnen begrijpen wat ze je wijs proberen te maken!
en duidelijkheid over het hoe en waarom van de dingen lijkt me toch wel erg fijn om moed te blijven houden...

nog steeds telepatheren we heel veel sterkte en knuffels en positieve gedachtes vanuit t oosten des lands

Anoniem zei

Hé lieverd & co-lieverd, perikelen in het ziekenhuis komen me helaas maar al te bekend voor (van mijn eigen werkplek). Lang leve de communicatie. Zusje, dank weer voor alle contact en gesprekken. Begrijp van andere zussen dat het fysiek iets beter gaat. Fijn.

kus,

Mitzy