Het einde in zicht

Bloedwaarden:
Geen idee

Medicijnen:
3 x Lorazepam
3 x Paracetamol 1 gram
3 x Tramal 50 mg

Zaterdag bleek mijn tandvlees te bloeden; het leek ons logisch dat mijn bloedplaatjes erg laag waren daar ik dinsdag de laatste portie had gekregen en er vrijdag natuurlijk een beenmergpunctie was gedaan, waarbij toch bloed verloren gaat. Dus naar het ziekenhuis gebeld, twee uur later zou er een zakje bloedplaatjes voor me zijn. Omdat het weekend was, moesten we naar de afdeling. Zuster E2 ging een arts voor me regelen die een infuus zou komen inbrengen, de bloedplaatjes waren er al.

Het duurde even voor er een arts kwam, één die duidelijk weinig ervaring had met leukemiepatiënten - ze stelde redelijk domme vragen. In elk geval legde ze het infuus aan en haalde een buisje bloed uit mijn arm. We spraken wat met de zuster, ik vertelde haar over de pijn die ik nog steeds had in mijn armen en benen. Ze ging telefonisch contact opnemen met de dokter, toevallig was dokter S. de weekendarts. Toen ze terugkwam, deed ze wat vaag, maar ze zei dat dokter S. ook zondag aanwezig zou zijn in het ziekenhuis, en ook dan wel met ons zou willen praten over de uitslag van de beenmergpunctie, zodat we niet tot dinsdag hoefden te wachten.

Dat zei eigenlijk al voldoende. Na wat verder praten werd het helemaal duidelijk: de leukemie is terug of nooit weggeweest. De pijn die ik heb, komt hoogstwaarschijnlijk ook door de leukemie. Mijn rode bloedcellen waren een half punt gedaald in een dag, en die had ik dus ook dringend nodig. Het is dus goed mis. Ergens wist ik het al, jammer alleen dat ik me niet beter voel op dit moment, zodat ik nog wat dingen kan doen die ik had willen doen.

Ik had geen zin om zondag weer terug te komen naar het ziekenhuis, dus de afspraak van morgen staat nog gewoon, vooral ook omdat ik waarschijnlijk een bult bloed nodig heb.