Twee keer prijs op één dag

Bloedwaarden:
Rood: 5.4
Wit: 2.0
Plaatjes: 40

Medicijnen:
1 x Pantoprazol
1 x Furosemide
2 x Lorazepam 1 mg


Eindelijk het laatste ziekenhuisbezoek van deze week, maar dan wel lekker twee keer op één dag - ik mocht ze eens gaan missen. 's Ochtends had ik een afspraak met dokter M., de psychiater van de afdeling die ook spreekuren heeft op de polikliniek. De afspraak was gemaakt op haar verzoek, om 9:30 uur, maar de secretaresse had blijkbaar teveel lijm gesnoven; toen ik op tijd mijn snuit liet zien probeerde ze me ietwat verward aan te praten dat de afspraak telefonisch verzet was naar 10:15 uur. Dat was niet zo, maar dokter M. was in elk geval bezig, dus of ik nog even wilde wachten - ze wou me zelfs koffie brengen. Ik ben beneden maar een cappuccino gaan halen en heb me daarna weer omhoog gesleept.

Ik mag dokter M. graag, en ik vond het prettig met haar te praten, zeker na gisteren. Ze begrijpt hoe ik denk en hoe alles op me overkomt; hoe traumatisch de opnamen zijn en hoeveel er van acht jaar terug nog meespeelt. Ik heb Lorazepam voorgeschreven gekregen voor thuis, om de spanning weg te nemen - ergens jeukt er in mijn achterhoofd wel een teleurstelling, alsof ik het niet op eigen krachten kan redden, maar aan de andere kant moet ik daar ook niet zo moeilijk over doen - al die puncties wil ik immers ook alleen pijnloos en bij voorkeur buiten bewustzijn meemaken. Een voordeel is dat ik zo gespannen ben, dat de Lorazepam me tot nu toe niet suf maakt, alleen wat minder zenuwachtig. Maandag moet ik haar bellen met mijn ervaringen.

's Middags mocht ik weer terug voor een gewone controle - het was enorm rustig en ik was erg snel aan de beurt. Bloedonderzoek duurt dus helemaal geen half uur, maar kan blijkbaar beduidend sneller als het lab het niet zo druk heeft! Dokter L. riep ons in elk geval binnen een kwartier al. Ze had een verklaring voor het vocht-vasthouden: de eenzijdige voeding in het ziekenhuis zorgt voor een tekort aan een bepaald eiwit, waardoor vocht zich buiten de bloedbaan begeeft. Normaal eten, in combinatie met de pillen die ik heb gehad, moet het probleem snel verhelpen. Fijn om te weten, want er hadden natuurlijk ook vreselijke dingen met mijn nieren kunnen zijn. Verder heeft ze de secretaresse opdracht gegeven een beenmergpunctie onder dormicum uitgevoerd door dokter S. in te plannen - die griezels in Leiden hadden gedacht dat volgende week even fijn met de keuring mee te fietsen, maar gelukkig mocht het ook in Leyenburg. De secretaresse had enige moeite met het begrip agenda en leek het lastig te vinden te bevatten dat dokter S. niet tegelijkertijd in mijn achterdeel kan hakken en ook een afspraak met mij op de polikliniek kan hebben. Na enig heen en weer geschuif staat de ALLERLAATSTE beenmergpunctie OOIT - mochten ze na de transplantatie nog iets willen weten halen ze het maar lekker ergens anders vandaan - nu op 4 december. Jottum.

Na de laatste opname was ik zo blij nooit meer in Leyenburg opgenomen te hoeven worden, maar sinds gisteren is dat veranderd. Leyenburg voelt zo veilig, vergeleken met Leiden. Zelfs de polikliniek voelt beter; niet dat ze competenter zijn, maar het is toch eigen :)