Bloedwaarden:Onbekend
Medicijnen:
Technetium 99m
Het is gisteravond een beetje laat geworden, of vanochtend een beetje vroeg - maar het was fijn; ik ben zo gelukkig dat ik zulke lieve mensen om me heen heb. Jullie zijn me allemaal heel erg dierbaar.
Prompt verslapen, natuurlijk. Ik heb nog net kunnen douchen en zat daarna met muesli in de auto, klassiek paniekerig met een oog op de klok op langzaam rijdend verkeer en onschuldige verkeerslichten te schelden. Toch nog precies op tijd voor de longsadisten! De bedoeling was dat ik met een rubber mondstukje in een apparaat zou blazen, maar alleen al het idee van een rubber mondstukje deed me kokhalzen - nu ik dit schrijf heb ik trouwens precies dezelfde reflex. Het is allemaal wel gelukt, maar ik was erg bang dat het de uitslag negatief zou beïnvloeden. Mijn score was echter bovengemiddeld, ik heb helaas geen flauw benul wat ik daar voor conclusies uit kan trekken, maar laat ik het maar gewoon als opsteker zien.
Toen naar de enge bunker onder het ziekenhuis voor het hartfilmpje! Ze doen er alles aan om die afdeling zo griezelig mogelijk te maken; in de gang staan allemaal grote, kapotte apparaten en er zijn geen ramen. Ook de daadwerkelijke aanwezigheid van radio-actief materiaal draagt bij aan de sfeer. Ik kreeg eerst een vloeistof ingespoten die er voor ging zorgen dat het uiteindelijke radio-actieve materiaal in mijn bloedbaan zou blijven en zich niet zou verschansen in mijn schildklier. Na een half uur inwerken kwam het mooie loden koffertje met Technetium 99m te voorschijn en moest ik met plakkertjes op mijn borst onder het scanapparaat. Een hartfilmpje is eigenlijk maar weinig spectaculair; een kudde spikkeltjes op een monitor waar ook voor een enorm geïnteresseerde leek geen chocolade van te maken valt.
De halfwaardetijd van deze radio-isotoop is 6 uur en 2 minuten en ik kan er voor zorgen dat het snel uit mijn lichaam gaat door veel te drinken. Ik heb vanavond dus wel een bedlampje nodig, maar ik hoop dat het licht in het toilet uit kan blijven!
Wat me inmiddels erg frustreert is de aanhoudende jeuk over mijn hele lichaam. Als ik ga krabben, veroorzaak ik kleine - of grote - bloedingen en dat is natuurlijk weer niet goed. Dus probeer ik me in te houden; volgens mij ligt daar ook de oorzaak van het probleem. Het is net als een gesprek over luizen of vlooien - je gaat onbewust krabben en veroorzaakt daardoor weer jeuk. De conclusie is dan maar weer dat ik minder moet nadenken.
1 opmerking:
He fr@,
Wat was het fijn om gister met z'n allen nog even laat te maken.
Helaas was ik net als jij weer vroeg op (na 4 uurtjes slapen), en toog ik met kater de weide wereld in om mijn ding te doen.
Ik vind het een erg goede manier om op deze wijze op de hoogte te blijven en ik geniet van je herkenbare en unieke schrijfstijl.
Het was dus blijkbaar gelukt wakker te blijven zonder cafeïne-shot in de ochtend?
Het is natuurlijk zo dat niets beter helpt tegen slaap dan een kots reflex.
Misschien is dat ook de rede dat scheikunde les zo goed is beklijft...
Liefs, heel veel sterkte, en tot snel ILL (in levende lijve).
Een reactie posten