Bloedwaarden:Onbekend
Medicijnen:
Geen
Ik moet zo snel mogelijk worden opgenomen, maar de afdeling Hematologie heeft een beperkt aantal bedden en er is op dit moment geen ruimte voor mij. Daar ben ik wel blij mee, nu heb ik tenminste tijd om de dingen te doen die ik nog moet of wil doen. Helaas werkt dat nogal verlammend; alles wat ik doe moet gewicht hebben, belangrijk genoeg zijn om mijn laatste uren of dagen thuis mee door te brengen. Dat zijn maar verdomd weinig dingen als je erover nadenkt. Alle practische dingen heb ik vorige week al gedaan, en alle erg leuke dingen kosten teveel energie. Ik hang dus een beetje in Limbo.
Het ziekenhuis belt zodra er ruimte voor mij is gemaakt - ik vermoed dan ook dat ze met doodzieke mensen gaan schuiven totdat er ergens een plekje openvalt :) Ik hoop op een grote kamer zodat ik ruimte heb voor al mijn rommeltjes en mijn tot nu toe zeer verwaarloosde hobby van het ijsberen weer kan oppakken. De kleine kamers zijn zo klein! Er zijn er helaas wel een stuk meer van, (natuurlijk) maar mijn karma heeft zijn wraak al wel gehad deze week.
Morgen moet ik sowieso voor dag en dauw naar het ziekenhuis, voor een hartfilmpje en een longtest. De dokter wil immers graag weten hoeveel meuk hij me kan toedienen. De vorige keer heb ik diezelfde tests gehad tussen kuur 3 en 4, en toen was alles goed. Vooral mijn longen waren in topconditie; ze geloofden niet eens dat ik rookte. Voor het hartfilmpje krijg ik radioactieve frutsels toegediend, dus ik heb morgenavond in elk geval mijn nachtlampje niet nodig. Van de longsadisten mag ik overigens geen koffie drinken die ochtend, dus ik zal er moeten worden weggedragen.
Mijn kneuterige reistrolley moet nog ingepakt worden met kleren en pyjama's (twee volslagen verschillende zaken) en daar zie ik tegen op. Het is niet dat inpakken het geheel meer waar maakt, maar op de een of andere manier komt het wel dichterbij. 't Is ook weer niet dat het niet allemaal sowieso erg dichtbij is, dus ik weet eigenlijk niet waarom ik er zo'n probleem van maak. Laten we het er maar op houden dat ik niet zo van inpakken hou.
Alles is een beetje zo; voel ik het nou omdat ik zo in elkaar zit of omdat ik ziek ben? Misschien moet ik eens wat minder gaan nadenken...
3 opmerkingen:
Lief zusje, ik probeer het nog een keertje nu met Nicks mobieltje vanuit NOA (ons busje). Heel veel sterkte morgen, hopelijk gaat er iemand met je mee...Dit is het even voor nu, heel veel aan je denkend nog steeds vanuit Geneve, veel liefs en moed xxx Angelien
Lieve Fred,
Sterkte morgen bij de 2 onderzoeken. Ik bel je naderhand.
Ik schat zo in dat ik donderdag weer naar Den Haag kom!
Liefs
Ronald
Hoi hoi, ik ben een vriendin van Marius (jaja, ik = ook zo'n racefiguur ;) ) en zo ben ik dus ook op je blog terecht gekomen. Ik wens je in ieder geval alle sterkte van de wereld - of nee, niet ALLE sterkte natuurlijk, dat zou niet aardig zijn tegenover de rest van de wereld. Maar wel genoeg, precies zoveel als je nodig hebt. Je blog staat hier inmiddels gebladwijzerd.
Groetjes, Petra
Een reactie posten