Bloedwaarden:Rood: 5.2
Wit: 1.6
Plaatjes: 23
Medicijnen:
Koelzalf
Tavegil (voor vanavond)
Gewapend met plakwaren voor de stickerclub - iedereen in het ziekenhuis draait op stickers met patiënteninformatie: geen stickers, geen zorg - togen wij in alle vroegte naar de polikliniek. In onze onschuld namen we aan dat alles in orde was, daar we een half uur eerder waren dan de daadwerkelijk gemaakte afspraak en wij ons braaf bij de bloedprikbalie meldden. De baliedame had echter geen papieren met mijn naam erop - ik zwaaide nog wat met mijn stickervel, maar het mocht niet baten. Ze wees ons, heel lief, waar we de hematologiebalie konden vinden, en daar troffen we een vriendelijk bordje dat ons verzocht naar de hematologiesecretaresse te gaan. Haar deur was echter gesloten. Aargh!
Dan maar naar Parterre B - de afdeling waar ik maandag kom te liggen. Daar was zuster T., die direct vroeg of ik makkelijk te prikken was en daarna kordaat eigenhandig mijn bloed afnam. We mochten wachten in de familiekamer - ik snap nog steeds niet helemaal waar die voor is, maar acht jaar terug heb ik daar mijn verjaardag gevierd. Er lag een AutoWeek en een Weekend, dus nu weet ik alles over autoshampoos. Na een lange tijd kwam de dokter, een vrouw wiens naam ik helaas ben vergeten (dokter K. is helaas met vakantie), die me mijn bloedwaarden kwam vertellen. Mijn bloedplaatjes waren hoog genoeg om me zonder infuus weer naar huis te sturen. Behoorlijk vervelend, want de bloeduitstortingen van maandag en woensdag zijn echt erg groot. Ze keek ook naar de plekken waar ik jeuk heb; ze had liever niet dat ik een homeopathisch middel ging halen om erop te smeren in verband met de komende chemokuur, en toen ze mentholpoeder voorstelde werd ik giftig; ik heb echt heel erge jeuk, en mentholpoeder werkt nooit, het enige resultaat is dat alles onder een fijn laagje poeder zit. Dus heb ik koelzalf meegekregen, en een stripje Tavegil (clemastine, een antihistamine waar je suf van wordt). Er zat geen bijsluiter bij.
Waar ik ook lichtelijk gepikeerd van raak is de noodzaak die elke arts of verpleegkundige voelt om me bij elke gelegenheid op het hart te drukken dat ik bij koorts direct naar het ziekenhuis moet bellen. Ik snapte het echt de eerste keer wel. Alsof ik lekker expres niet ga bellen als ik koorts heb. Als ik erover nadenk, begrijp ik heus wel dat ze alleen maar het beste voor me willen, en dat ze het liever te vaak dan te weinig zeggen. Ik ben vandaag gewoon kwaad. Op alles.
Mijn blonde lokken hebben overigens een licht wortelachtige gloed, maar ik vind het wel heel mooi. Geen groenig mos in elk geval!
3 opmerkingen:
He fret,
Ben benieuwd naar je haar. Damn das wel erg metro om te zeggen.
Anyway bureaucratie bad, fretje good!
en boos zijn is goed.
Kiss kiss, hug hug.
Hee lief zusje, jij blond???? Met zomer- of winterwortelgloed erdoorheen? Ik herken je toch hopelijk wel, he, als ik donderdag op de Leyweg aankom? Je mascotte (leren naambandje...)is vandaag de zee bij Antibes ingeweest. Ik dacht namelijk vanochtend: Ik neem je mee naar een warm strandje, nee niet Kijkduin, met prachtig uitzicht(bergen en zeilbootjes). Heb je nog net op tijd kunnen redden van een kwal die ik heel stoer (NOT!) heb gevangen...m.b.v. een netje.
Oliver vraagt iedere dag heel belangstellend hoe het met je is en of ik nog iets van je gehoord heb."De komende 6 weken zijn de belangrijkste van Frederique's leven, toch, mama?", zei hij een paar dagen geleden. Hij en Nick hebben nog avontuurlijke reisplannen na woensdag (als ik terug vlieg)en ik ben blij dat ik er voor je kan zijn! Een week het huis voor me alleen lijkt me trouwens ook helemaal niet slecht!
Dag maar weer, heb je nog speciale wensen uit Frankrijk???
liefs,
Angelien
Geen Miepje dus, maar Wortelmeisje, ik ben nu wel erg nieuwsgierig hoor!
1 ding; Wortelmeisje, oke, maar op het moment dat ik ook maar enigsinds vermoed dat er ergens een geitewollensok verstopt zit (aan je voet of zo)...
...GGGGRRRRRRRrrrrrrrrrrr...
Zo, weet je dat ook weer!
Dikke zoen en veel antiekriebelendegroetjes!
Een reactie posten