Nog steeds geen bericht uit het ziekenhuis. Ik loop een beetje met mijn ziel onder mijn arm - ik wil helemaal niet, maar dit wachten is erg frustrerend. Vorige week, bij het wachten op de uitslag, had ik een zelfde gevoel; alsof ik het momentum verlies als het nog langer duurt en het straks niet meer lukt.Het is allemaal te groot en te eng om te bevatten; alles vliegt door mijn hoofd en ik kan het niet stilzetten - leven, dood, mijn haar, dat mijn shampoo op is, jeuk, mijn brein, rottige kleine kopjes koffie, infuuspalen, ziekenhuisbedden, eenzame nachten, warm, koud, badslippers en wie er dan eigenlijk wel in een degelijke pyjama kan slapen. En natuurlijk het altijd gezellige Wat Nou Als.
Schrijven brengt perspectief, want ik voel me nu eigenlijk al weer beter. Ik heb overigens mijn trolley ingepakt met kleren die ik nu ik erover nadenk vermoedelijk niet aan ga trekken, en een krat met spulletjes die ik waarschijnlijk helemaal niet ga gebruiken. Inpakken is niet mijn sterkste punt. Ik was op zoek naar punaises om kaarten mee op te hangen en rommelde daarvoor in een laatje waar ik niet vaak in hoef te zijn en vond daar buisjes en doosjes met kraaltjes en koordjes. Voordat ik er erg in had, had ik ze klaargelegd om mee te nemen. Pas toen ik met een pakje gekleurd papier in mijn handen stond realiseerde ik me dat er een reden is dat ik niet vaak in dat laatje hoef te zijn - er liggen namelijk geen dingen in waar ik graag iets mee doe. Het gekleurde papier kon ik nog terugleggen, de kraaltjes gaan mee want in het ziekenhuis heb ik ook een laatje waar ik niet vaak in hoef te kijken.
5 opmerkingen:
Hoi Fredrique
Vanuit Zweden heel veel sterkte gewenst van Reinoud,tot binnenkort.
Groet.
Weet niet zeker of mijn vorig berichtje is aangekomen. Voel me een oen. Dag lieverd nog maar eens een warme Zweedse zoen en tot later. We gaan nog wat ruines bekijken als ik de jongens van internet kan afsleuren.
Mitzy
Zie wat ik fout had gedaan. Toegankelijkheid van je blog is geweldig. Had gewoon even moeite met het Zweeds. Bel je straks.
die zus
afwachten is naar. Ik hoop dat je snel bericht krijgt van het ziekenhuis.
Ik vind het erg fijn je blog te lezen. Je schrijft erg goed!
Ik leef met je mee.
Bernard
Lief zusje (ik doe toch maar geen "zus" want daar heb ik er 2 van en bij jou kan ik er als enige nog lekker -je achter zetten...),
Ik voel zo ontzettend met je mee!!!! Je weet, ik ben niet zo van de poezen, maar toen ik net jouw fotootje (hoe noemde je ze ook alweer?) zag, kreeg ik toch een (katte-)brokje in mijn keel. Wat verschrikkelijk om zo met je ziel onder je arm te moeten lopen, liggen, zitten en koffie te drinken. Nou, om je verzameling nutteloze prulletjes die laatjes vullen niet nog uitgebreider te maken heb ik het cadeautje wat Nick voor je had gekocht in Chamonix, bij de Mont Blanc, (heel lief bedoeld) maar zelf in beslag genomen!!! Het is een leren armbandje met jouw naam erop (ik zocht zelf namelijk een pen ofzoiets met Frederique erop zodat je die in het ziekenhuis niet kwijt kan raken, dus dacht Nick toen ie je naam in het leer zag : kopen dat bandje...)
Ik draag 'm nu dus lekker (voordat ie in jouw ziekenhuislaatje verdwijnt) als teken dat ik echt aan je denk hier ver weg en als oprichtster van de club "Frederique overleeft alles" vind ik 'm meer geschikt dan bijvoorbeeld zo'n tomatenschuursponsje...
Lieve meid, hou nog effe vol, ik kom in de loop van volgende week naar je toe. Ligt eraan hoe en wanneer ik in mijn eentje terugga naar NL. Zal vanavond als het kan kijken naar vlieg- en treinopties.
Veel liefs van ons drieen,
Angelien, Nick en Ollie
Een reactie posten