Ivoren slachters

Bloedwaarden:
Onbekend

Medicijnen:

1 x Norfloxacine 400mg

1 x Temazepam 10mg
1 x Trisporal 200 mg
1 x Amphotericine B 1%
1 x Kamillosan
1 x Paracetamol 500mg
1 x Tramal

Andere zaken:
1 zakje bloedplaatjes
1 poging tot inbrengen Port-a-Cath
Allerhande fijne kweekjes

Sommige dingen waar je van tevoren huizenhoog tegenop ziet kunnen zo vreselijk meevallen wanneer je ze dan uiteindelijk meemaakt. Dat geldt helaas in het geheel niet voor mijn opname in het ziekenhuis vandaag. Het begon allemaal niet zo heel erg afschuwelijk. Zuster E1., de dagzuster vandaag, was gewoon aardig, en dokter L. - die ik vrijdag ook heb gehad - leek ook niet onsympathiek. Het ging eigenlijk wel even.

Na een infuus van bloedplaatjes zou ik de port-a-cath ingebracht krijgen. Ik zag sowieso enorm tegen dat ding op; het inbrengen doet pijn, er zit een vreemd object in mijn lichaam en ik slaap altijd op mijn buik en dat kan dan niet meer. Tevens symboliseert het ook de start van de chemo. Ik wou zo graag dapper zijn, maar toen ze aankwamen met alle operatieparafernalia wou ik alles alleen maar heel erg niet. Met reden, uiteindelijk.

Na de verdoving - die het bot raakt - voelde ik even niets meer. Daarna voelde ik dat het bot weer werd geraakt en toen een onbeschrijflijke pijn in een spier of zenuw naast mijn ruggegraat. Ik schreeuwde zo hard; dokter L. haalde dokter W. erbij om te zien wat er aan de hand was. Dat wist dokter W. ook niet, maar er is een foto gemaakt om te zien of er iets echt mis was of dat ik alleen maar pijn had. Op de foto was niets te zien.

Ik heb Paracetamol gekregen voor de pijn, en toen dat weinig uithaalde kreeg ik Tramal. Ik voel het nu nog steeds, maar het is zeker al weer een stuk minder. Die lijn zit er echter nog steeds niet in, dus dat wordt morgen bal. Ik mag van dokter L. helaas geen narcose, want dat zou buiten proportie zijn. Hmm, misschien moet ik nu maar vast zien wat ik voor elkaar kan krijgen als ik ga staken!

Dat was in elk geval het grote leed vandaag. Het kleine leed is er gelukkig niet minder om. Zo zit ik in een grote kamer - woei! - maar mag ik mijn bed niet tegen de muur zetten; afdelingshoofd G. vindt dat namelijk niet goed - afdelingshoofd G. vindt nog wel meer dingen niet goed; zo is hij bijvoorbeeld van mening dat patiënten geen mini-koelkastje op hun kamer nodig hebben. Ik heb hem helaas nog niet mogen ontmoeten, maar ik heb me laten vertellen dat hij morgen weer aanwezig zal zijn. Mag hij zelf komen uitleggen waarom hij zieke meisjes zo moet pesten! Ik vind het namelijk irrationeel eng om in een klein bed te slapen dat aan beide kanten open is, dat zal in verband met enge roofdieren evolutionair gezien wel een enorm voordeel hebben. Mijn bed schurkt nu als tussenoplossing tegen mijn computertafel aan. Ik ben al bijna blij met de temazepam, het slaapmiddel dat ik heb gekregen. Bijna.