Bloedwaarden:Onbekend
Medicijnen:
1 x Amphotericine B 1%
1 x Kamillosan
1 x Norfloxacine 400 mg
2 x Trisporal 100 mg
1 x Rulide 150 mg
1 x Lorazepam 1 mg
1 x Paracetamol 1 g
Andere zaken:
1 x geslaagde poging inbrengen port-a-cath
1 x hartfilmpje
1 x longfoto's
Allerhande kweekjes
Volledig halsoverkop sprongen we vanochtend de auto in; verslapen natuurlijk. Nog redelijk in de buurt van 9:00 uur stond ik bij Bureau Opname - helaas lag mijn map er niet en moest daar door de afschuwelijke baliedame nog naar gezocht worden. Ze drukte me tweemaal op het hart vooral plaats te nemen terwijl zij haar best ging doen. Toen ze de map eindelijk boven water had, vroeg ze nog of ik de weg wist. Mwoch...
Kamer 1 was voor mij leeggehaald, dus dat betekent dat ik weer een grote kamer heb :) Genoeg ruimte voor mijn prulletjes, ijsbeerhobbies en mijn altijd grote gedachten. Wellicht ook nog wel voor bezoek, maar dat zal proppen worden. De dokter kwam vragen hoe het thuis was geweest en ging daarna weg om het inbrengen van de port-a-cath onder echo te bestellen. Dat betekende dus dat hij dat nog niet had gedaan, en ik al anderhalf uur voor helemaal niks aanwezig was. Uit protest dus ook maar koffie gaan drinken in de koffiecorner, en gaan roken buiten. Om 14:30 uur kwam er een dame volslagen onverwachts een hartfilmpje maken, en een half uurtje later werd ik eindelijk opgehaald voor het plaatsen van het demonending in mijn schouder, lichtelijk gedrogeerd met lorazepam.
Hielp natuurlijk voor geen meter; ik lag zo te klappertanden van de angst en het balen dat de arts wat dormicum wilde toedienen - maar dat ging natuurlijk niet meer in mijn polsen. Dan maar weer zo. Het ging eerst mis, de lijn wou niet goed naar binnen - dus pijn - en daarna duurde het vooral nog erg lang - dus pijn. En toen zat 'ie goed - dus nog meer pijn. Nou ja, niet helemaal goed, want later bleek dat bloed afnemen nog niet mogelijk is. Hopen dat het morgen wel gaat, anders schijnt er weer aan gesjord te moeten worden. De foto hebben ze in elk geval al gemaakt.
Verder vooral veel verdriet, veel pijn, veel angst en veel radeloosheid. Maar ik zit nog hier en ben nog niet naar huis. Ik zie alleen het einde niet, geen toekomst meer.
8 opmerkingen:
tjonge jonge wat moet je hierop zeggen. Ik zou woorden willen gebruiken die zeker niet gepast zijn. een kleine potver dan maar wat is het soms gewoon put,mut, but het rijmt in ieder geval op het woord HUT zal ik maar zeggen.
xxCarla
Voel voel voel zo nooit wat jij kan voelen, maar voel toch zo met je mee, leef met je mee. En ja, je bent er nog. Succes met bloed tappen vandaag, hopelijk wat voorspoediger dan gister. En sterkte met het moment van aanhangen van cytostatica.
Ik hou van je,
Mitzy
Pfff, ik kan even eigenlijk niet meer uitbrengen dan sterkte.
leontien
Woorden zijn moeilijk te vinden op dit moment. Wij kunnen alleen maar meelezen we kunnen niks voor je doen het voelt zo machteloos. Maar... ik kan in ieder geval jou wel laten weten dat er echt iedere dag aan mij gevraagt word door collega s hier op de afdeling, hoe het met jou gaat, aangezien ze weten dat ik iedere dag jou verhalen lees (stiekum op de werkvloer ssssst). Er zijn helaas niet veel mensen meer over hier op de afdeling van de oude garde, maar toch zijn er heel wat mensen hier die jou kennen,zoals je in de kaart heb kunnen lezen. Er word erg mee geleefd hier met jou en dat wilde ik jou graag laten weten.
Heel veel sterkte wijffie deze aankomende dagen, en tot snel
Kus Mariska
O,ja Griotten...
Lieve Fret,
Zitend hier, tussen jouw collega's Patrick en Irshad, tussen de UPC training door van Eelker, denk ik aan jou en hoe graag ik je vanvond wil zien. Tot vanavond scahtje.
En...veel liefs en knuffels van al onze collega's
Heey meisje, nu geen hoop verliezen, hoor !!
Zo uitzichtloos als je het nu ziet.. pff.. ik.. heb even geen woorden..
[stilte]
Lieve Frederique HOU VOL !!
We denken aan je !!!
Dikke knuffel xx Patricia
Ik lees elke dag wat je schrijft, reageer dan meestal alleen in gedachte. Vandaag heb ik het wel 5 maal gelezen, woorden als verdriet, pijn, angst en radeloosheid snijden door m'n ziel en ik zwijg, maar denk elke dag aan je.
Zie je gauw!
Het is weer laat op de avond en jij heb weer een dag moeten door brengen op een plaats waar je niet wil zijn. Toch wil ik je zeggen hou vol, al zijn dit nu wellicht loze woorden. Het is waar we kunnen niet voelen wat je voelt. We kunnen je alleen steunen door je een berichtje te zenden. Een berichtje van zoveel knuffels.
xxCarla
Een reactie posten