dinsdag 30 oktober 2007

Langzaam maar zeker...

Vandaag kon de zuurstof een tandje terug, dus de mondkap mocht weg, en Fret heeft weer 2 puntjes in d'r neus. Volgens het grote bezoek van vanmiddag is er iig geen sprake van een herpesinfectie in de keel, maar wat het dan wel was geen idee. De 2e bacterie in het bloed is dezelfde als een aantal weken geleden in de lijn, dus vanavond wordt de lijn afgekoppeld, en wordt er antibiotica ingespoten.

Vanaf morgen krijgt ze ook weer de hormonen die de aanmaak van witte bloedcellen moet stimuleren, het laatste wat ik daarover hoorde was gisteren, toen was de waarde daarvan nog op het minimum. Door de kuren van 8 jaar geleden en die van deze keer heeft het beenmerg al zoveel te verduren gehad, dat het pas weer erg langzaam op gang komt. Ga morgen ook maar eens navragen hoe het met die potientiele donor staat waar ze het een paar weken geleden over hadden.

5 opmerkingen:

Anoniem zei

Lieve Marius & Frederique,

Wat een spannende en intensieve tijd! Een gevoel van enorm respect voor beiden komt iedere keer weer naar boven!

Veel sterkte en we blijven aan jullie denken!

Liefs, De Kiezels

Anoniem zei

Hoi kletsmajoor, je was inderdaad heel goed te verstaan gisteravond. En zoals je met een iets zachter stemmetje zei "ik moet het nog maar even volhouden hè?" Ja graag lieve zus, maar ja moeten, jij doet wat jij doet en kan en tot nu toe is dat waanzinnig veel. Fréderique en lieve Marius dikke digitale zoenen van mij van mijn werkplek waar (ja ook hier, grrrr) alle afspraken mis lopen.

Mitzy

Anoniem zei

Hai lieve Fret en Marius,

Dank opnieuw voor het blog Marius en ...Fretje, waren gister leuke passages hè?.Hilarische boeken heb je daar.

Tot snel, Mar
x

Anoniem zei

Lief zusje,

Het begint er toch steeds meer op te lijken dat je de infecties en bacterien onder controle aan het krijgen bent... (al voel je je zelf er nog niet beter bij....) Maarja, nachten niet slapen is voor een gezond mens al uitputtend!!! Dus, liefje, ik wens je een hele goede lange nachtrust en verheug me erop je binnenkort hopelijk weer te kunnen spreken door de telefoon...
Dag meisje en dag Marius, tot snel!

Anoniem zei

"The hill's are alive.." en jij klimt die berg alweer moedig op.
Hou die moed, opdat je er snel bovenop komt !!!

Dikke knuffel xxx Patricia