Buiten

Bloedwaarden:
Onbekend

Medicijnen:
2 x Norfloxacine 400 mg
4 x Trisporal 100 mg
1 x Neupogen 30
3 x Amoxicilline 750 mg



Alles gaat z'n gangetje - en dat is fijn. Het is verbazend hoe snel een mens kan wennen aan rust en vrijheid. En heel soms, als ik net wakker ben, of iets aan het doen ben, lijkt het alsof alles normaal is. De realiteit slaat helaas erg snel terug. Ik ben erg bang om straks weer terug te gaan naar het ziekenhuis, maak me nu al druk om het schouderinfuus, het complete gebrek aan privacy en het constante gehannes. Ik blijf echter afstrepen in mijn hoofd: tijdens de volgende kuur ben ik op de helft, als ik de volgende kuur heb gehad hoef ik nog maar één keer terug, de volgende kuur is de laatste in dit ziekenhuis (daarna moet ik naar Leiden) - het lijkt wellicht nutteloos maar het helpt me wel. Alles in hapklare brokken zodat het me niet kan overweldigen.

Ik ben voor de eerste keer buiten geweest - naar het ziekenhuis gaan telt niet! - en ook dat is prettig. De wind voelen, de zon, ook al ziet iedereen me nu wel als een ziek meisje. Ik zie mezelf ook liever niet in een spiegel of een etalageruit, wat ik zie strookt niet met wat ik denk. Dat blijft pijn doen, dat zal ook niet veranderen. Te vreemd, denk ik.

Morgen moet ik naar Leiden, om te bespreken wat ze precies van plan zijn met mij te gaan doen tijdens de laatste kuur. De arme stumpers aldaar weten natuurlijk nog niet met wat voor patiënt ze te maken hebben, dus dat moet ik ze dan maar even duidelijk gaan maken! Ik ben namelijk nogal een lastige patiënt, die inspraak wil hebben en ronduit dingen weigert - dat is niet erg gebruikelijk. Ik ben benieuwd waar dokter F. - waarmee ik de afspraak heb - mee komt en in hoeverre ik het daarmee eens ben. Gelukkig hebben ze nog een hele tijd om alternatieve kuren te onderzoeken :)