Eindelijk op de goede plaats

Bloedwaarden:
Onbekend

Medicijnen:
1 x Pantoprazol
1 x Amphotericine B 1%
1 x Kamillosan
2 x Norfloxacine 400 mg
4 x Trisporal 100 mg
1 x Neupogen 30
3 x Amoxicilline 750 mg

Andere zaken:
1 zakje bloedplaatjes

Zo, eindelijk thuis :) Thuis zijn is beduidend beter dan in het ziekenhuis zijn! Het is ook wel moeilijk - spreekt de kniesoor; confronterend om in een omgeving te zijn die me herinnert aan dingen die ik niet kan of mag doen. En ik weet ook dat dat nog lang duurt.

Maar och, ik kan overal wel over zeuren. Hier zijn is fijn, ik kan alles doen op mijn manier, op mijn moment. Ik ben al zo blij dat ik kan eten wanneer ik wil - en wat ik wil. Vanochtend kwam de diëtiste nog langs, om met mij over voeding te spreken. Ze vond het erg goed van mij dat ik zo braaf had gegeten wat ik met haar had afgesproken en ze wou me graag nog wat tips voor thuis meegeven. Ik denk dat ze het echt goed bedoelt. Ik weet zeker dat ik dat alleen maar denk omdat ik jarig ben en de wereld wat positiever bekijk. In elk geval wou ze me graag meegeven dat ik ook bijvoorbeeld een extra snee brood met bij voorkeur hartig beleg kan eten als snack tussendoor. Dus.
Voedsel blijkt echter geen enkel probleem. Ik eet niet superveel, maar het is idioot hoeveel beter dingen nu smaken. Het zal ook wel helpen dat alles ook zoveel beter is.

Mijn bloed blijft drakerig laag, en ik mag nu dan ook een stuk minder dan wanneer ik rustig had gewacht tot mijn witte bloedcellen op een fatsoenlijk niveau waren gekomen. Jammer, maar dat komt straks dan wel weer. Ik heb ook een bult medicijnen voorgeschreven gekregen om het risico op infecties toch te beperken. Dokter B. had helaas de verkeerde soort Trisporal voorgeschreven, dus de apotheek had de vloeibare variant meegegeven die me de eerste week in het ziekenhuis kotsmisselijk had gemaakt. Dat was gelukkig snel genoeg gecorrigeerd. Ik moet ook thuis de injectie Neupogen krijgen, dat was wat lastiger voor de apotheek - het is nogal duur en ze moesten het bestellen. Gelukkig had het ziekenhuis nog wat. Fijn, nou mag ik dus morgen zelf in mijn been gaan prikken - het oefenen vanochtend was al een gruwel. Allemaal enorme aanstelleritis, het naaldje is enorm dun, en als de vloeistof warm is, voel je er niks van - zal ik morgen tegen mezelf zeggen; misschien werkt het wel :)

Het bosbessensorbetijs was bijzonder smakelijk! 't Is dan wel geen hartige snack, maar och :)