Raak en smaak

Bloedwaarden:
Onbekend

Medicijnen:
2 x Norfloxacine 400 mg
4 x Trisporal 100 mg
1 x Neupogen 30
3 x Amoxicilline 750 mg

Het was vannacht behoorlijk wennen, dat slapen in eigen bed. Op mijn buik slapen ben ik volledig ontwend, en op de één of andere manier bleef ik denken dat er een infuus in mijn schouder en pols zat - bewegen was erg eng. Ik moest op een gegeven moment ook naar het toilet, en ik was al bezig om over Marius heen te klimmen voordat ik me realiseerde dat ik ook aan de andere kant het bed uit kon, en dat die route beduidend korter was. Behoorlijk de weg kwijt, dus. Ook uitslapen is geen vanzelfsprekendheid meer, ik zal enige oefening nodig hebben om op mijn vroegere niveau terug te komen.

Dan was er nog de kwestie van het ontzettend dunne naaldje en mijn bovenbeen. Ik ben bovengemiddeld bang voor naalden, en ik vraag de beul in kwestie ook altijd om niet te zeggen wanneer er precies geprikt gaat worden, zodat ik mijn arm of eventueel ander lichaamsdeel niet weg kan trekken. Dat gaat dus niet als je de naald zelf vast hebt. Zuster E. had gisteren uitgelegd dat je de naald het beste een beetje kan gooien, als een dart. Aangezien ik meestal het dartbord niet eens raak, was dat geen handige tip. Het stond me ook erg tegen, een naald in mijn been gooien. Na ongeveer vijftien minuten loeren naar been en naald en één mislukte poging heb ik het uiteindelijk voor elkaar gekregen, ik voelde het nauwelijks. Toch weet ik dat het morgen weer net zo moeizaam zal gaan. Diabetici zijn bikkels.

Mijn smaak is nog steeds vreemd, maar ik heb besloten me daardoor niet te laten beïnvloeden. Koffie smaakt naar oude, koude koffie - de temperatuur wordt ook niet juist geregistreerd door mijn mond. Veel dingen smaken zo; alsof ik de toekomstige staat van het eten of drinken proef, en niet de huidige. Vooral water is afschuwelijk, en ik ben niet van plan het ooit nog te drinken! Relevante zaken als kwarktaart, bosbessensorbetijs en kaas zijn gelukkig nog zoals ze horen. Het zal allemaal snel bijtrekken.